Handbogschieten

Carla heeft een grote beker gewonnen met handboogschieten!!!

Ze had zo'n vaste hand dat ze niet één keer mis heeft geschoten. Ze bleef zelfs Hendrik voor! Ongeveer 30 mensen deden mee vanuit de personeelsvereniging van Amarant. Onze tante is een talentje.

Gebroken arm

José is tijdens het uitlaten van haar honden bij de IJzerenman gevallen. Ze heeft haar rechter arm gebroken. Ze is met haar gebroken arm naar huis gefietst. Omdat het om een hele serieuze breuk ging moest ze geopereerd worden. Er zitten een paar stalen pinnen en draden in haar arm. Haar arm is erg pijnlijk en ook het 'niksdoen' valt haar zwaar. Gelukkig wordt ze goed verzorgd door Ad!
Namens Carla en de rest van de familie: VEEL BETERSCHAP!!

Wisten jullie dat Birgit 10Mei , te voet, om 6.00uur op de bedevaart naar Den Bosch is geweest. Ze heeft de Sint Jan op een afstand gezien omdat ze een chocolade bol van de Groot bij het "Pumpke"veel gezelliger vond!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ja Ja zo is ons zusje En nu zegd ze weer dat ze zondag met Karlijn gaat wandelen wie weet waar ze nu weer aan de koffie of borrel zit .?????? Houd ze in de gaten, en geloof haar niet hoor dat ze op bedevaart is geweest . Zus je komt echt uit een goed roomskatholiek gezin JE BENT ECHT EEN VOORBEELD. XXXXXX jose

UITNODIGING

Uitnodiging van de PAASHAAS!

De paashaas heeft dit jaar weer beloofd om bij de familie Bijloo langs te komen.
Hij komt op maandag 5 april om 11 uur.
Alle (achter of achter achter) neefjes en nichtes zijn dan van harte welkom om samen met de paashaas eitjes te gaan zoeken.

Tot dan!


PS. Laat even weten of je ook komt!

Ik heb 8 jan. weer eens een dressuurwedstrijd in Udenhout speciaal voor mijn fam en fans Dus beste fam kom kijken om 18.45 uur en de tweede proef om 19.15uur en ik zal me het uiterste van me dressuurkunsten laten zien De precieze tijd kan ik niet zeggen omdat er altijd uitvallers zijn Hopelijk zie ik jullie bij de manege deze ligt vlakbij Birgit en Hans XXXXX Jose en Ramses

kerstavond

Wisten jullie dat Birgit ook een grijze poes heeft?! En een hondje en schapen en kippen en drie voorbeeldige kinderen... ;)

Het is weer tijd voor wat humor op de vanerpen site. Waar een kerstavond allemaal niet goed voor is. Ohw, ik zie dat de spelletjes weer uit de kast gehaald worden en de gluhwein op tafel staat. Straks gaan we naar de kapel waar TC (tante Carla) gaat zingen. We zijn benieuwd!

Allemaal hele fijne kerstdagen met veel gezelligheid!

Liefs de Bijlootjes

Dít is dus Harry van Iersel!!!

Wat wij nu weer meegemaakt hebben wil ik toch even delen met de familie.

Onze Mickey woont nu elf jaar bij ons. Hij maakt echt deel uit van het gezin. Sinds een jaartje of negen is het patroon wat Mickey volgt bijna ieder dag gelijk: 's ochtends gaat hij lekker naar buiten en 's avonds als ons pap de hondjes uit gaat laten komt hij samen met hen weer naar binnen. Overdag ligt hij dan vaak gewoon lekker in de tuin of rent hij achter Dido aan.

Afgelopen vrijdag kwam Mickey niet thuis. Vreemd, vooral omdat het zo'n slecht weer was. Vaak zit Mickey bij slecht weer overdag al te zeuren bij de achterdeur, want welke kat haalt graag een nat pak? Mickey in ieder geval niet. Maar ook zaterdag geen spoor van Mickey te bekennen. Zelfs zondag geen Mickey bij de achterdeur...

Het hele gezin maakte zich nu onderhand grote zorgen. De hondjes werden nòg vaker uitgelaten, want dan konden we ondertussen roepen, en ons mam heeft briefjes aan de bomen gehangen.

Gisterenavond ben ik ook naar Udenhout gegaan om te gaan roepen (Mickey heeft nu eenmaal een voorkeur voor vrouwen die hem roepen...). Geen Mickey te bekennen. Tot ons pap opgebeld werd door Harry van Iersel. Harry vond het erg vervelend dat er katten zijn die zijn kippen opjagen en heeft besloten de kat te vangen: onze Mickey die nóóit achter de kippen van ons mam aanzit! Maar Harry heeft Mickey dus gevangen en hem in Drongelen over de Maas in de polder gezet. Over het water zodat hij maar vooral niet zelf terug kan komen!

Wat waren wij kwaad! En wat een tranen hebben er gevloeid! Ons pap heeft Harry nog even teruggebeld om te vragen waar hij Mickey dan precies uitgezet heeft. Daarna zijn we met z'n allen (inclusief de honden) naar Drongelen gereden. En inderdaad, daar is een heeeele grote polder!

Liepen we daar, in het donker met de zaklamp van Stein te schijnen. En maar roepen: MICKEY! De hondjes hadden we meegenomen zodat ook zij mee konden roepen, misschien zou Mickey het blaffen van Scott herkennen...

Ons mam heeft bij de boerderijen daar aangebeld en het verhaal vaak gedaan. De mensen waren erg aardig en behulpzaam. Ondertussen was ook Bart nog gekomen om te helpen zoeken.

We waren al zolang aan het zoeken en roepen....

Nog één keer wilde ik een stukje verder rijden om te roepen. Nog één keer dan... Bart reed achter me aan. We zijn naar een punt gereden waar de weg van de dijk afkeerde en de doorgaande weg overliep in een fietspad. Dit zou het punt zijn waar we een laatste keer zouden roepen en schijnen met de zaklamp. Nog één keer roepen en schijnen dan...

En toen....zag ik iets glinsteren bij een boom bovenop de dijk. Met mijn goede pak en goede schoenen (ik kwam net uit mijn werk) onder het prikkelgaas doorgegaan om door de blubber te gaan kijken of het niet weer een schaap was. En nee, het was geen schaap maar een klein zwart-wit katje! Zou dit...? Zou het echt....? Bart was ondertussen (ook met zijn goede pak en goede schoenen) aan de goede kant van het prikkeldraad ook naar boven op de dijk gelopen. Hij zei dat dit inderdaad onze Mickey was! Dus ik weer door de blubber naar mijn auto gelopen om de bench en een blikje voer te pakken die we meegenomen hadden. Toen wéér door de blubber naar boven op de dijk. Bart nam snel de zaklamp over zodat ik Mickey kon lokken. Hij zat heel angstig en rillerig in een holle boom verstopt. Ik kon hem met het vlees uit het blikje zo uit de boom lokken. Toen hij zag dat ik het was begon hij kopjes te geven, hij was zo blij! Ik heb hem snel gepakt en snel in de bench gestopt: hij zou me nu niet meer ontkomen!

Wat waren we blij! Ons mam kon het niet geloven toen we haar meteen belden. We vlogen elkaar om de nek en stonden daar met tranen in onze ogen van blijdschap.

Wat een mazzel hebben Mickey en wij allemaal gehad! Doordat wij nog één keer geroepen en geschenen hadden met de zaklamp had hij zijn koppie uitgestoken en toen zagen we hem. Er hadden duizenden dingen anders kunnen lopen waardoor we hem nooit meer hadden gevonden!

En wat een !#$%^&* is Harry! Kan hij nòg zo'n vooraanstaande man zijn in Udenhout en kan hij nòg zo'n geschiedenis hebben met de familie Van Erp: dit doe je gewoon niet!!! Er zijn tegenwoordig vele instanties waar je zo'n katje dan naartoe kunt brengen! Je laat zo'n beestje toch niet in zo'n polder verhongeren???

Wij zijn ontzettend blij dat onze Mickey weer lekker bij ons thuis is. Dido is ook blij, ze heeft hem vanmorgen uitgebreid begroet. Zo schattig...

Ons gezin is gelukkig weer helemaal compleet!

Iris